هنگامی که از روی بیعقلی در جوانی فریادی بر سر مادرم زدم، دلشکسته در گوشهای نشست و با گریه گفت: مگر نوزادی و ناتوانیات را فراموش کردی که برای من بزرگی میکنی؟
↓ تصویر خام این شعر عکس ↓
۱۴۰۳-۰۴-۱۵
شعر عکس روزانه
سعدیشعر عکسشعرعکس
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *
دیدگاه *
نام
ایمیل
وب سایت
ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی مینویسم.
معادله امنیتی: * 7 + سه =
Δ
نظری نیست